ΑΝΔΡΙΚΑΚΗ ΜΑΡΙΑ

Ο μεγάλος κερδισμένος στη Συρία

Η Μαρία Ανδρικάκη γράφει για τους κερδισμένους και τους χαμένους από την πτώση του Άσαντ, τις περιφερειακές εξελίξεις και την στάση της Ευρώπης που δείχνει να αγνοεί τον τζιχαντιστικό κίνδυνο για την Ευρώπη.

H Τουρκία βλέπει θετικά τις εξελίξεις στην Συρία, λόγω της απέχθειας προς την κυβέρνηση Άσαντ και ισχυρίζεται ότι οι πρόσφυγες που βρήκαν καταφύγιο στα εδάφη της θα επιστρέψουν με ασφάλεια στα σπίτια τους.

Αναλυτές διεθνώς θεωρούν τον Τούρκο Πρόεδρο ως τον μεγάλο κερδισμένο από την κρίση. Η αστραπιαία επίθεση των τελευταίων δύο εβδομάδων, που έριξε τον Άσαντ, αποδίδεται στην Άγκυρα και στις ευλογίες του Ταγίπ Ερντογάν, που φέρονται να εκπαίδευσαν τους αντάρτες και να τους έδωσαν σημαντικές πληροφορίες για τις θέσεις του καθεστώτος. Το μέγα ερώτημα είναι πόσο θα επεκταθεί ή όχι η τουρκική στρατιωτική παρουσία στη χώρα, με πρόσχημα την «κουρδική απειλή».

Από την άλλη, στην Μόσχα επικρατεί προβληματισμός, καθώς έχασε τον “άνθρωπό” της στην Μέση Ανατολή. Οι New York Times επισημαίνουν ότι ο Πούτιν υπέστη μία από τις μεγαλύτερες γεωπολιτικές αποτυχίες του, στα 25 χρόνια διακυβέρνησής του.

Δεν ήταν παρά το 2017 που δεσμευόταν ότι η Ρωσία πήγε στη Συρία για να μείνει. Το Κρεμλίνο, ωστόσο, αφήνει παράθυρο επικοινωνίας με τη νέα εξουσία, με τον Ντμίτρι Πεσκόφ να απαντά διπλωματικά ότι «θα χρειαστεί χρόνος και σοβαρή συζήτηση με αυτούς που θα αναλάβουν την εξουσία». Άγνωστο παραμένει το μέλλον των ρωσικών βάσεων στη χώρα, με δεδομένο μάλιστα ότι η ναυτική βάση στην Ταρτούς είναι ο μοναδικός κόμβος της Ρωσίας στη Μεσόγειο.

Η πτώση του Άσαντ αποτελεί μια κακή είδηση για το Ιράν, που χρησιμοποιούσε τα συριακά εδάφη για επιθέσεις κατά του Ισραήλ και για την τροφοδοσία της Χεζμπολάχ. Χάνει έτσι τον απευθείας διάδρομό του προς τον Λίβανο και υφίσταται μια δεύτερη ήττα. Καλείται τώρα να επιλέξει νέα στρατηγική. Ο Υπουργός εξωτερικών, ωστόσο, κράτησε πιο μετριοπαθή στάση, δηλώνοντας ότι η Τεχεράνη ψάχνει διαύλους επικοινωνίας με τη νέα ηγεσία.

Το Ισραήλ, που συνέβαλε στις εξελίξεις, εξουδετερώνοντας ουσιαστικά τη Χεζμπολάχ, απαλλάσσεται από ένα θανάσιμο εχθρό και ενισχύει τη στρατιωτική του παρουσία στα υψίπεδα του Γκολάν. Στέλνει τα δικά του μηνύματα, βομβαρδίζοντας τη Δαμασκό και άλλες περιοχές. Ο στρατός του δηλώνει ότι θα ενισχύσει τα αεροπορικά του πλήγματα εναντίον αποθηκών προηγμένων όπλων, ώστε να αποτρέψει οποιαδήποτε νέα απειλή.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι για ακόμα μια φορά η Συρία αποτελεί «σκακιέρα» για τους περιφερειακούς «μεγάλους» παίκτες, που βρίσκουν ευκαιρία να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα και να επωφεληθούν της κρίσης. Και όλα αυτά, ενώ η Δύση μιλά για «ειρηνική μετάβαση της εξουσίας» σε όποιον τελικά την πάρει, αγνοώντας τον κίνδυνο και τη τζιχαντιστική απειλή, που ξημερώνει στην Ευρώπη.