Η τέχνη της άγνοιας κινδύνου

Αν προσπαθούσε κανείς να προβλέψει αυτό το ονειρεμένο για την Εθνική μας ομάδα βράδυ στη Σκωτία, σίγουρα θα τον βγάζαμε τρελό ή στην καλύτερη θα τον λέγαμε υπερβολικό.

Έχοντας συνηθίσει οι επιτυχίες με το εθνόσημο να προκύπτουν από την καλή ανασταλτική λειτουργία, δυσκολευόμασταν, παρά τα όσα είδαμε στο «Γ. Καραϊσκάκης», να πιστέψουμε ότι θα μπορέσουμε να κάνουμε με αυτό τον τρόπο την ανατροπή.

Στην καλύτερη αν… κλέβαμε το 1-0 στην κανονική διάρκεια για να τα παίζαμε όλα στην παράταση ή στα πέναλτι που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν.

Για τον Θεό συνηθίζουν να λένε ότι γελάει με τα όνειρα που κάνουμε εμείς οι θνητοί, στην προκειμένη όμως περίπτωση αυτοί που γέλασαν με την ψυχή τους ήταν οι πιτσιρικάδες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, οι οποίοι άρπαξαν την ιστορική ευκαιρία που τους δόθηκε από τα μαλλιά.

Ο Σέρβος τεχνικός, έκλεισε ευτυχώς τα αυτιά του στην τοξική οπαδική κριτική, την οποία έκανε μερίδα του κόσμου με βάση τα οπαδικά κριτήρια και κοίταξε να διορθώσει τα λάθη ή αν θέλετε καλύτερα τις επιλογές που δεν του βγήκαν στο πρώτο παιχνίδι.

Η ήττα στο «Γ. Καραϊσκάκης» έκανε επιτακτική την ανάγκη να πάρει μεγαλύτερο ρίσκο και ίσως απενοχοποίησε ευκολότερα ριζοσπαστικές αλλαγές, τόσο σε αριθμό όσο και σε επίπεδο εμπειρίας, φέρνοντας εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Θέλει θάρρος και μεγάλη προσωπικότητα να παραδεχθείς τις αστοχίες σου και να ρισκάρεις, γιατί για ρίσκο μιλούσαμε πριν τη σέντρα και ο Γιοβάνοβιτς έδειξε πόσο πολύ έχει και τα δύο, γεγονός που μαζί με άλλα στοιχεία τον καθιστά μία εξαιρετική επιλογή για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Το πλεονέκτημα που φέρνουν τα νιάτα στη ζωή γενικότερα, είναι η άγνοια κινδύνου.

Η δίψα για διάκριση χωρίς δεύτερες σκέψεις, άρα και χωρίς άγχος.

Το συναίσθημα είναι εντελώς γυμνό και αθώο και αυτό ανεβάζει κατακόρυφα την απόδοση, ειδικά όταν η θέληση συναντά το πλούσιο ταλέντο.

Κάνω εδώ και μέρες τη σύγκριση στο μυαλό μου με την Εθνική του Euro της Πορτογαλίας και παρότι η κάθε σύγκριση με εκείνη την ομάδα έχει κινδύνους… ιεροσυλίας, στα δικά μου μάτια παρότι το δείγμα αγώνων είναι μικρό, αυτή η παρέα πιτσιρικάδων του Γιοβάνοβιτς, είναι σημαντικά πιο ταλαντούχα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι.

Η τριάδα Κωνσταντέλιας-Καρέτσας-Τζόλης μπορεί να αφήσει εποχή στην Εθνική μας ομάδα και σίγουρα αποτελεί μία τρομερά ποιοτική μεσοεπιθετική γραμμή, με χάρισμα στην ατομική ενέργεια, με ταχύτητα και ικανότητα στο άμεσο και συνδυαστικό ποδόσφαιρο.

Με την ασφάλεια των Μουζακίτη και Ζαφείρη στην πλάτη τους, αυτοί οι τρεις πίεζαν χωρίς αύριο, έτρεχαν ασταμάτητα τους Σκωτσέζους και έκαναν απολαυστικό το παιχνίδι για τους Έλληνες φιλάθλους και εφιάλτη για τους γηπεδούχους.

Όσο λάθος και αν μοιάζει να ξεχωρίσει κανείς έναν παίκτη σε μία τόσο πλήρη εμφάνιση, το βράδυ στο οποίο βρέθηκε ο Κωνσταντέλιας είναι αξιομνημόνευτο.

Ο μέσος του ΠΑΟΚ έχει εξελιχθεί πάρα πολύ, έχει βελτιώσει τις κινήσεις του και την αποτελεσματικότητα του, όπως μας έδειξε στο πρώτο γκολ, ενώ και οι δύο ασίστ που μοίρασε μοιάζουν εύκολες απλά για το δικό του ταλέντο, καθώς δεν είναι και σίγουρα αποτελούν δυσεύρετα στοιχεία στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Είχαμε χρόνια να διαθέτουμε παίκτη όπως ο Καρέτσας, ακόμα και οι παλαιότεροι μπορεί να αμφιβάλουν αν είχαμε κάποιον τόσο ποιοτικό μεσοεπιθετικό σε αυτή την ηλικία, με μεγάλα περιθώρια εξέλιξης και η απόδειξη είναι ο… τρόμος που προκαλούσε στους Σκωτσέζους που απεύφευγαν να τον μαρκάρουν για να μην εκτεθούν.

Η τέχνης της άγνοιας κινδύνου από την τριάδα-φωτιά της αναγεννημένης Εθνικής μας, συμπληρώνεται από τον Τζόλη που μοιάζει να γεννήθηκε με στοιχεία killer, όχι μόνο στην εκτέλεση, αλλά και στη λυσσαλέα διεκδίκηση κάθε μπάλας.

Ο Γιοβάνοβιτς δικαιώθηκε από τη φρεσκάδα του πολύ ανεβασμένου Παυλίδη στην επίθεση, αλλά και από τη σιγουριά της αμυντικής τετράδας, με τον Γιαννούλη να δίνει στο καλό φεγγάρι του υπεραρρυθμίες με τα τόσο χρήσιμα ανεβάσματα.

«Τρέχουν σαν τρελά, δεν κόβουν πουθενά…», μου είπε ένας εκ των συμπαικτών τους στην Εθνική ομάδα και είναι και αυτό ενδεικτικό για τον θαυμασμό που έχει προκαλέσει και εντός της ομάδας το ταλέντο των πιτσιρικάδων του Ιβάν.

Έχουμε μία ιστορική ευκαιρία να επιστρέψουμε στο κορυφαίο επίπεδο και σε μεγάλες διοργανώσεις για πολλά πολλά χρόνια, παίζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο.

Ας παραμείνουμε οργανωμένοι και πιστοί στην… τέχνη της άγνοιας κινδύνου των πιτσιρικάδων που φορούν το εθνόσημό μας.

Θα μας δικαιώσουν, αυτό μοιάζει το μόνο σίγουρο.